Το βιβλίο αυτό είναι προϊόν μακροχρόνιου προβληματισμού πάνω στη διαπλοκή της δημιουργικότητας με το σχολικό χώρο, της φαντασίας με την εκπαίδευση, της αποκλίνουσας σκέψης με τη μάθηση. Διερευνάται η σημασία της δημιουργικής σκέψης ως επίκαιρου κοινωνικού αλλά και εκπαιδευτικού προβλήματος, σε μια εποχή όπου, μολονότι ως σημαντικές ικανότητες προκρίνονται η ευελιξία, η προσαρμογή στις αλλαγές, η μάθηση και η διά βίου εκπαίδευση, ισχύει ακόμη η διαπίστωση του Saint Exupery: "ο Mozart έχει δυστυχώς δολοφονηθεί". Όπου ο μέτριος και ευπειθής παπαγάλος προκρίνεται και αριστεύει, ενώ ο δημιουργικός και ευφάνταστος – όπως είναι δυνάμει κάθε παιδί που πρωτομπαίνει στο σχολείο – χειραγωγείται και συμμορφώνεται προς μονοσήμαντους τρόπους σκέψης. Τα πορίσματα αυτής της μελέτης μπορούν να χρησιμεύσουν σε ένα βαθμό προκειμένου να αξιοποιηθεί η δημιουργικότητα, η "καύσιμη ύλη της προόδου", απαντώντας έτσι στις ανάγκες και τις προκλήσεις της τρίτης χιλιετίας.