Ο Φασουλής είναι ένα μεγάλο παιδί γεμάτο ευαισθησίες, εξεγέρσεις, αμφισβητήσεις, αμφιβολίες, ασυμβίβαστα γούστα και πολλή νοσταλγία. (. . .) Καθώς όμως τον κατακλύζουν αυτά τα ριζιμιά πράγματα και βρίσκεται μέσα στον απόπατο της νεοελληνικής μιζέριας, μέσα στο κιτς και στη λίγδα της καθημερινής συναλλαγής, οργίζεται σαν τον έφηβο που του κλείνουν το δρόμο των ονείρων του, φτύνει, ειρωνεύεται, σαρκάζει, χλευάζει, κατσαδιάζει, συχνά βάναυσα χειροδικεί δια της γραφής. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)