Η αγάπη για το αντικείμενο και η τέχνη της φωτογραφίας
Ένα reportage που γίνεται ταυτόχρονα χρονικό και αφήγηση ενός κόσμου που έσβησε, χάθηκε. Οι λιγοστοί μάρτυρες που βρέθηκαν παρόντες σε μια θεατρική παράσταση έχουν σαν βοήθημα μόνο τη μνήμη που σιγά σιγά ξεθωριάζει κι αυτή.
Το βιβλίο «ΘΕΑΤΡΟ» του Χρίστου Αβρααμίδη δεν είναι μια απαρίθμηση φωτογραφιών από διάφορες παραστάσεις. Είναι ένα όνειρο που ξετυλίκτηκε σε περισσότερες νύκτες. Για κάθε έργο όπου άλλοι δούλεψαν και εξέφρασαν τον δικό τους κόσμο – ο σκηνοθέτης, οι ηθοποιοί, ο σκηνογράφος, ο ενδυματολόγος, ο φωτιστής, ο μουσικός – τοποθετώντας την παράσταση σ%26rsquo; ένα συγκεκριμένο χώρο, μ%26rsquo; ένα συγκεκριμένο τρόπο όπου τίποτα πια δεν μπορεί να αλλάξει, ο Χρίστος Αβρααμίδης βλέπει και ονειρεύεται και φωτογραφίζει αυτό το κάτι άλλο, μετουσιώνει τη τέχνη σε μια άλλη τέχνη γιατί του καθ%26rsquo; ενός τα μάτια κι η ψυχή βλέπουν με άλλο τρόπο. Τα όνειρα, το ξέρουμε καλά, εκφράζουν μια αλήθεια που δεν είναι αλλιώς χειροπιαστή.
Αυτές οι στιγμές που σε πολλούς διαφεύγουν μέσα στη ροή ενός συνόλου που κυλά διαρκώς πάνω στον προδιαγεγραμμένο χρόνο είναι τα φωτογράμματα που άρπαξε και ξέσκισε κρατώντας τα, απαθανατίζοντάς τα και παρά το ότι αποσπάσματα, έχουν μέσα τους μια ατμόσφαιρα, μια διάθεση, μια ψυχολογία. Τώρα πια (επιλεγμένο τυπωμένο) το βιβλίο «ΘΕΑΤΡΟ» γίνεται ένα ντοκουμέντο. Και είναι αυτός – ο φωτογράφος – ο μοναδικός συγγραφέας και υπεύθυνος.
