Από τις σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη καθαρά πολιτικές είναι οι Ιππείς (το αυθεντικότερο παράδειγμα), οι Σφήκες, η Ειρήνη και η Λυσιστράτη, ενώ κοινωνικά προβλήματα βρίσκονται στο επίκεντρο των Εκκλησιαζουσών και του Πλούτου. Αλλά και σε όλες τις άλλες σωζόμενες κωμωδίες, όπως και σε αποσπάσματα των χαμένων κωμωδιών, υπάρχουν αιχμές εναντίον των ίδιων στόχων. Κυρίως η πολιτική σάτιρα του Αριστοφάνη στρέφεται εναντίον των “δημαγωγών”, που παραπλανούν “το πλήθος”.