Ένας από τους τρεις μεγάλους τραγικούς της αρχαιότητας, ο Σοφοκλής (497-406 π.Χ.) καταγόταν από τον Κολωνό. Πήρε μέρος για πρώτη φορά σε δραματικό αγώνα το 468 π.Χ., όταν νίκησε τον γηραιότερο τραγικό ποιητή Αισχύλο. Ο Σοφοκλής έζησε όλη τη ζωή του στην Αθήνα του χρυσού αιώνα και άσκησε οικονομικά και πολιτικά αξιώματα. Άνθρωπος θεοσεβής και ευαίσθητος, αγαπήθηκε και τιμήθηκε από τους συμπολίτες του.
Στα εξήντα χρόνια της συγγραφικής του παραγωγής έγραψε περίπου εκατόν τριάντα έργα, από τα οποία σώθηκαν ακέραια μόνον επτά. Εισήγαγε στη δραματική τέχνη πολλές καινοτομίες, όπως η αύξηση των μελών του χορού και η εισαγωγή ενός τρίτου υποκριτή, και αναδείχτηκε αδιαφιλονίκητος διαμορφωτής της τραγωδίας. Στο σοφόκλειο δράμα ο θεός έχει τη δυνατότητα να ρυθμίζει την ανθρώπινη μοίρα, όμως ο άνθρωπος αφήνεται ελεύθερος μπροστά στις επιλογές του, έτοιμος να αναλάβει τις ευθύνες του και να υποστεί τις συνέπειες.

Οιδίπους Τύραννος:
Από τα κορυφαία δραματικά έργα της αρχαίας γραμματείας, ο Οιδίπους Τύραννος πραγματεύεται την ιδέα πως ο άνθρωπος, όσο κι αν προσπαθήσει, δεν μπορεί να αποφύγει το πεπρωμένο του.
Προσπαθώντας να απαλλάξει τη Θήβα από τον λοιμό, ο Οιδίπους λαμβάνει από το Μαντείο των Δελφών χρησμό πως μόνο αν αποκαλυφθεί ο δολοφόνος του προηγούμενου βασιλιά της Θήβας, του Λάιου, θα γλιτώσει η πόλη. Στην προσπάθειά του να ανακαλύψει τους δολοφόνους, ο Οιδίπους ανακαλύπτει ότι ο ίδιος είναι δράστης πατροκτονίας, καθώς ο Λάιος ήταν ο πραγματικός του πατέρας. Εφόσον μάλιστα στη συνέχεια παντρεύτηκε την σύζυγο του Λάιου, την Ιοκάστη, που είναι στην πραγματικότητα η μητέρα του, είναι επίσης ένοχος αιμομιξίας. Η αποκάλυψη οδηγεί τη μητέρα του Οιδίποδα στην αυτοκτονία, ενώ ο ίδιος, στην απελπισία του, τυφλώνεται. Έτσι βγαίνει αληθινός ο χρησμός που είχε λάβει ο Λάιος πως ο γιος του θα τον σκότωνε, εξαιτίας του οποίου ο νεκρός βασιλιάς της Θήβας είχε εγκαταλείψει τον γιο του μωρό, στο βουνό, για να πεθάνει.