Ένας από τους τρεις μεγάλους τραγικούς της αρχαιότητας, ο Σοφοκλής (497-406 π.Χ.) καταγόταν από τον Κολωνό. Πήρε μέρος για πρώτη φορά σε δραματικό αγώνα το 468 π.Χ., όταν νίκησε τον γηραιότερο τραγικό ποιητή Αισχύλο. Ο Σοφοκλής έζησε όλη τη ζωή του στην Αθήνα του χρυσού αιώνα και άσκησε οικονομικά και πολιτικά αξιώματα. Άνθρωπος θεοσεβής και ευαίσθητος, αγαπήθηκε και τιμήθηκε από τους συμπολίτες του.
Στα εξήντα χρόνια της συγγραφικής του παραγωγής έγραψε περίπου εκατόν τριάντα έργα, από τα οποία σώθηκαν ακέραια μόνον επτά. Εισήγαγε στη δραματική τέχνη πολλές καινοτομίες, όπως η αύξηση των μελών του χορού και η εισαγωγή ενός τρίτου υποκριτή, και αναδείχτηκε αδιαφιλονίκητος διαμορφωτής της τραγωδίας. Στο σοφόκλειο δράμα ο θεός έχει τη δυνατότητα να ρυθμίζει την ανθρώπινη μοίρα, όμως ο άνθρωπος αφήνεται ελεύθερος μπροστά στις επιλογές του, έτοιμος να αναλάβει τις ευθύνες του και να υποστεί τις συνέπειες.

Ηλέκτρα:
Ο Ορέστης επιστρέφει κρυφά στις Μυκήνες με σκοπό να εκδικηθεί τη δολοφονία του πατέρα του από τη μητέρα του Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. Ταυτόχρονα, η αδελφή του Ηλέκτρα ζει βυθισμένη στο πένθος και με την βαθιά επιθυμία να εκδικηθεί τους φονιάδες. Όταν ο Ορέστης επιστρέφει χωρίς να αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα, τα δυο αδέλφια αναγνωρίζονται, θέτοντας σε κίνδυνο τα σχέδια του Ορέστη. Εκδικούμενος τον φόνο του Αγαμέμνονα με τη βοήθεια της αδελφής του, ο Ορέστης σκοτώνει την Κλυταιμνήστρα, αποκαλύπτεται και οδηγεί τον Αίγισθο στον  θάνατο. Η Ηλέκτρα δέχεται τον έπαινο του χορού των Μυκηναίων γυναικών.