Η διάσπαση κειμένων της αρχαιότητας έχει επιφυλάξει ως τώρα πλήθος, ενίοτε δυσάρεστων, εκπλήξεων και προκαλέσει αναπάντητα ερωτήματα, του τύπου: Γιατί, αλήθεια, να γνωρίζουμε το σύνολο, όπως πιστεύεται, των έργων ενός μέτριου συγγραφέα σαν τον Ξενοφώντα, ενώ αγνοούμε πολλά αυθεντικά γραπτά του Ιπποκράτη; Γιατί να διαθέτουμε μόνο 7 τραγωδίες του Σοφοκλή, ενός τραγικού που παρουσίασε περίπου 120 δράματα και κέρδισε 18 πρώτες νίκες, ενώ έχουν διασωθεί 18 του άνισου και προβληματικού Ευριπίδη, που παρουσίασε το πολύ 90 δράματα και κέρδισε μόλις 4 πρώτες νίκες; Ωστόσο, ποτέ ίσως η διαδικασία της επιβίωσης αρχαίων κειμένων δεν κατέληξε σε ένα τόσο σκανδαλωδώς ειρωνικό αποτέλεσμα όσο αυτό που συνδέεται με τη διάσωση του Κύκλωπα, του μόνου σατυρικού δράματος που έχει φθάσει ως εμάς ακέραιο. Πρόκειται για έργο ενός ποιητή ο οποίος, προφανώς, δεν είχε αγαθές σχέσεις με το συγκεκριμένο δραματικό είδος – απόδειξη: όπως φαίνεται, έγραψε, ανάλογα με την υπόλοιπη παραγωγή του, πολύ λιγότερα σατυρικά δράματα από όσα υπολογίζεται ότι του χρειάζονταν για να συμμετάσχει κανονικά στους δραματικούς αγώνες, τουλάχιστον στα Μεγάλα Διονύσια, όπου ο κάθε τραγικός οφείλει να παρουσιάσει τρεις τραγωδίες και ένα σατυρικό δράμα. Εξάλλου, έχει παραδοθεί από την αρχαιότητα ότι, αφενός, οι Αλεξανδρινοί μελετητές γνώριζαν μόνο 8 σατυρικά δράματα του Ευριπίδη και, αφετέρου, το 438 π.Χ. στη θέση σατυρικού δράματος ο ποιητής παρουσίασε την Άλκηστη. Τι μπορεί να συνέβη κατά τις υπόλοιπες συμμετοχές του, εξακολουθεί να παραμένει άγνωστο.