Η τραγωδία Ίων έχει να παρουσιάση, εκτός από το γενικότερο καλλιτεχνικό της ενδιαφέρον, έμμεση εσωτερική σχέση με το θέμα της καταγωγής των Ελλήνων, που, σύμφωνα με τη μυθολογία, θεωρούνται γενάρχες των Ιώνων και τελικά ταυτίζονται με κείνους.
Φανερή διαφαίνεται στο έργο η προσπάθεια του ποιητή να εμφανίση την Ιωνική φυλή σαν την πιο ένδοξη και πιο καθαρή απ’ όλες τις γνωστές φυλές της αρχαιότητος, αποδίδοντας τη γέννησή της στον ίδιο το θεό Απόλλωνα.
Με βάση τα πιο πάνω στοιχεία, η όλη πλοκή του μύθου στον Ίωνα ερμηνεύεται περισσότερο σαν εκδήλωση σωβινιστικών τάσεων του ποιητή, παρά σαν προϊόν καλλιτεχνικής εμπνεύσεως. Ο Ευριπίδης -με άλλους λόγους- διάλεξε αυτόν τον όχι τόσο πρωτότυπο τρόπο, για να διατράνωση τα πατριωτικά του συναισθήματα, κυρίως όμως για να δικαίωση την όλη πολιτική των Αθηναίων, που διεκδικούσαν την κυριαρχία πάνω στις υπόλοιπες ελληνικές πόλεις.