Ο Αισχύλος, ο αρχαιότερος των τριών τραγικών, γεννήθηκε στην Ελευσίνα το 525 π.Χ. […] Η παράδοση του αποδίδει περισσότερα από εβδομήντα έργα, από τα οποία σώζονται επτά πλήρη (και αποσπάσματα από άλλα. Ο μεγαλοπρεπής λόγος του, γεμάτος από μεγαλοφάνταστες εικόνες, εμπνέει το αίσθημα του δέους και του υψηλού, ενώ η εισαγωγή του δευτεραγωνιστού, ο σχηματισμός διαλογικών μερών και η επιμέλεια όλου του σκηνικού μέρους από τον ποιητή συνέβαλαν ουσιαστικά στη διαμόρφωση της τραγωδίας σε θεατρικό είδος, ώστε δίκαια ο Αισχύλος θεωρείται ο πρώτος δραματουργός.

Ευμενίδες:
Ο Ορέστης ικετεύει τον Απόλλωνα για τον εξαγνισμό του οίκου του. Με εντολή του θεού πηγαίνει στην Αθήνα, όπου, καταδιωκώμενος πάντα από τις Ερινύες, προσπέφτει στο άγαλμα της Αθηνάς. Δικάζεται και με την ψήφο της θεάς αθωώνεται. Οι εκδικήτριες Ερινύες μεταβάλλονται σε πνεύματα συγχώρησης, Ευμενίδες, και εγκαθίστανται στο ιερό τους στον Άρειο Πάγο. Το αναπόδραστο της τιμωρίας, η ταλάντευση του ανθρώπου ανάμεσα στη βούλησή του και το θείο θέλημα, η τύφλωση από το πάθος, η εκδίκηση και ο εξιλασμός είναι το σκηνικό των ιδεών της Ορέστειας που ολοκληρώνεται με την τραγωδία αυτή.